کسالت به گاهِ جمعه

این "هیچ‌شنبه"ی لعنتی هم از خونواده‌ی مرگه. پایان مذموم چیزیه که  با کلک، خط ممتد منتهی به خودش رو معنی می‌ده. به‌خصوص دم غروبش. موقعی که حتی شاعرها هم خفقون می‌گیرند. شنیدم مرده‌ها رو هم اون وقت آزاد می‌‌ذارند- لابد برای این که که تجدید ممات کنند. یا حق!

دسته جمعی

نکنه وقتی دست بالای دست بسیاره، دست به دست هم بین تا بقیه رو دست بندازین؟ یک وقت دستی دستی کار دست خودتون می‌دین ها!